Przyczyny, objawy i leczenie nadciśnienia płucnego

Z tego artykułu dowiesz się: czym jest nadciśnienie płucne. Przyczyny rozwoju choroby, rodzaje wzrostu ciśnienia w naczyniach płucnych oraz sposób, w jaki objawia się patologia. Cechy diagnozy, leczenia i prognozy.

Nadciśnienie płucne jest patologicznym stanem, w którym następuje stopniowy wzrost ciśnienia w układzie naczyniowym płuc, co prowadzi do narastania niewydolności prawej komory i ostatecznie prowadzi do przedwczesnej śmierci osoby.

Powyżej 30 - przy obciążeniu

Kiedy choroba w układzie krążenia w płucach, następują następujące zmiany patologiczne:

1. Zwężenie lub skurcz naczyń krwionośnych (zwężenie naczyń).
2. Zmniejszenie zdolności ściany naczyniowej do rozciągania (elastyczność).
3. Tworzenie małych zakrzepów.
4. Proliferacja komórek mięśni gładkich.
5. Zamknięcie światła naczyń krwionośnych z powodu skrzepów krwi i zagęszczonych ścian (obliteracja).
6. Zniszczenie struktur naczyniowych i zastąpienie ich tkanką łączną (redukcja).

Aby krew przepłynęła przez zmienione naczynia, następuje wzrost ciśnienia w tułowiu tętnicy płucnej. Prowadzi to do wzrostu ciśnienia w jamie prawej komory i prowadzi do zaburzenia jego funkcji.

Takie zmiany w przepływie krwi wskazują na rosnącą niewydolność oddechową w pierwszych stadiach i ciężką niewydolność serca - w końcowej fazie choroby. Od samego początku niemożność oddychania normalnie nakłada znaczne ograniczenia na zwykłe życie pacjentów, zmuszając ich do ograniczania się do stresów. Zmniejszenie oporności na pracę fizyczną pogarsza się wraz z postępem choroby.

Nadciśnienie płucne jest uważana za bardzo poważną chorobę - nieleczonych pacjentów żyje mniej niż 2 lata, a większość tego czasu, oni potrzebują pomocy w opiece osobistej (gotowanie, sprzątanie, zakup żywności i tak dalej.). Gdy terapia jest przeprowadzana, rokowanie nieco się poprawia, ale nie można całkowicie wyleczyć się z choroby.

Kliknij na zdjęcie, aby powiększyć

Problem diagnostyka, leczenie i monitorowanie osób z nadciśnieniem płucnym zaangażowanych lekarzy wielu specjalności, w zależności od przyczyny choroby mogą to być: internistów, kardiologów, pulmonologów, chorób zakaźnych i genetyki. Jeśli konieczna jest korekta chirurgiczna, dołączają do nich chirurdzy naczyniowi i piersiowi.

Klasyfikacja patologii

Nadciśnienie płucne jest pierwotną, niezależną chorobą tylko w 6 przypadkach na milion mieszkańców, ta forma obejmuje bezprzyczynową i dziedziczną postać choroby. W innych przypadkach zmiany w łożysku naczyniowym płuc są związane z pewną pierwotną patologią narządu lub narządu.

Na tej podstawie stworzono kliniczną klasyfikację wzrostu ciśnienia w układzie tętnicy płucnej:

Pierwotne nadciśnienie płucne: rzadka i słabo poznana choroba

Według Światowej Organizacji Zdrowia pierwotne nadciśnienie płucne jest jedną z najrzadszych chorób układu sercowo-naczyniowego.

W przeciwnym razie nazywane jest idiopatycznym tętniczym nadciśnieniem płucnym, chorobą Aearsa, zespołem Escudero lub czarną sinicą. Ta dolegliwość nie jest w pełni zrozumiała i śmiertelna, ponieważ prowadzi do nieodwracalnych i niezgodnych zmian w życiu płuc i serca.

Opis choroby

Choroba odnosi się do kategorii patologii naczyniowych, w których ciśnienie krwi w łożysku naczyniowym płuc człowieka wzrasta do nieprawidłowo wysokich oznaczeń.

Mechanizm rozwoju idiopatycznej postaci choroby nie został dostatecznie zbadany, ale wielu badaczy identyfikuje takie podstawowe zjawiska patofizjologiczne w kolejności ich występowania:

• zwężenie naczyń - stopniowe zwężanie światła naczyń krwionośnych w płucach;
• zmiana elastyczności naczyń, których ściany stają się bardziej kruche;
• Zmniejszenie naczyń krwionośnych płuc - całkowite lub częściowe zamknięcie niektórych naczyń w płucach wraz z utratą ich funkcji;
• wzrost ciśnienia krwi w funkcjonujących naczyniach z powodu ich nadmiernego obciążenia;
• przekrwienie prawej komory serca i pogorszenie jego funkcji pompowania;
• zużycie serca, rozwój zespołu "serca płucnego".

Pierwsza wzmianka o tej chorobie w literaturze medycznej pochodzi z 1891 roku. Od tego czasu naukowcy to odkryli:

• Większość pacjentów zachoruje w stosunkowo młodym wieku - około 25-35 lat. Ale pojedyncze przypadki rejestrowano, gdy choroba dotknęła osoby starsze lub niemowlęta.
• Cierpi na idiopatyczne nadciśnienie płucne głównie kobiety - około 75-80% wszystkich pacjentów.
• Częstość występowania chorób wynosi 1-2 osoby na milion.
• Wśród wszystkich pacjentów kardiologicznych częstość występowania tej choroby nie przekracza 0,2%.
• Istnieje predyspozycja rodzinna - dziedziczne korzenie choroby wykryto w 10% przypadków.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Wiarygodne przyczyny idiopatycznego nadciśnienia płucnego nie zostały ustalone. Uwzględniono kilka teorii o początkowym mechanizmie tej choroby:

• Mutacja genu. U 20-30% pacjentów wykryto zmutowany gen receptora kości BMPR2. To wyjaśnia, dlaczego choroba może być czasami dziedziczona. W kolejnych pokoleniach przejawia się w cięższej i złośliwej formie.
• Choroby autoimmunologiczne. Na przykład w wielu przypadkach występuje przyjazny przebieg układowego tocznia rumieniowatego i idiopatycznego nadciśnienia płucnego.
• Naruszenie produkcji czynników zwężających naczynia w organizmie, który może mieć zarówno wrodzoną, jak i nabytą postać.
• Wpływ czynników zewnętrznych, które prowadzą do nieodwracalnych zmian w naczyniach płucnych. Tak więc podawanie niektórych farmaceutyków lub nierozpoznanej choroby zakrzepowo-zatorowej podczas porodu wiąże się z późniejszym pojawieniem się pierwotnego nadciśnienia płucnego w 15-20% przypadków.

Grupa ryzyka dla tej choroby może obejmować:

• Młode kobiety, zwłaszcza te, które rodziły i które przez długi czas przyjmowały doustne środki antykoncepcyjne;
• pacjenci z chorobami autoimmunologicznymi;
• zakażone wirusem opryszczki pospolitej typu ósmego, HIV;
• Ci, których bliscy krewni cierpieli na tę chorobę;
• osoby przyjmujące farmaceutyki z anorektycznym działaniem, kokainą lub amfetaminą;
• osoby cierpiące na nadciśnienie wrotne.

Klinika: rodzaje i formy

W przeciwieństwie do tego, wtórne nadciśnienie płucne u dzieci i dorosłych pierwotnej (idiopatycznej) postać choroby występuje w przypadku braku wyrażone patologii układu oddechowego, naczyń krwionośnych i serca.

Zgodnie z klasyfikacją WHO z 2008 r. Następujące rodzaje idiopatycznego nadciśnienia płucnego w zależności od domniemanej przyczyny jego wystąpienia:

1. Rodzina lub dziedziczna - z powodu genetycznej mutacji niektórych genów, które są dziedziczone.
2. Sporadyczne:

• spowodowane przez toksyny lub leki;
• związane z innymi chorobami fizycznymi, w tym z autoimmunologicznymi i zakaźnymi;
• spowodowany niedotlenieniem - to wysokie i północne nadciśnienie spowodowane niedostatecznym przystosowaniem płuc do specyfiki warunków klimatycznych na wyżynach i poza kołem podbiegunowym;
• nadciśnienie płucne noworodków;
• spowodowane przez szereg niejasnych czynników (związanych z chorobami metabolicznymi i onkologicznymi, chorobami krwi itp.).

Według rodzaju zmian morfologicznych, występujące w płucach pacjenta, rozróżnia się następujące typy chorób (Belenkov Yu.N., 1999):

• pleksogenna arteriopatia płuc - odwracalne uszkodzenie tętnic;
• nawracająca choroba zakrzepowo-zatorowa płuc - uszkodzenie tętniczego łożyska płuc przez skrzepliny z późniejszym niedrożnością naczyń;
• voknokluzionnaya choroba płuc - przerost z tkanką łączną płucnych żył i żył;
• hemangiomatoza włośniczkowa płuc - łagodna proliferacja kapilarnej tkanki naczyniowej w płucach.

Z natury obecnego choroby warunkowo rozróżniają takie postacie:

• Złośliwy - objawy postępują do najcięższych objawów w ciągu kilku miesięcy, śmierć następuje w ciągu roku;
• szybkie postępy - symptomy postępują dość szybko, w ciągu kilku lat;
• powoli postępująca lub powolna forma choroby, w której główne objawy przez długi czas pozostają niezauważone.

Niebezpieczeństwa i komplikacje

Mechanizm tej choroby jest to, że proporcjonalny wzrost ciśnienia w naczyniach płucnych i zwiększa obciążenie prawej komory serca, która stopniowo rozszerza się i przestaje radzić sobie z obciążeniem funkcjonalnym.

Oprócz tego Wśród poważnych komplikacji są:

• arytmie serca;
• syncopal states;
• choroba zakrzepowo-zatorowa tętnicy płucnej;
• kryzysy nadciśnieniowe w układzie małego krążka krwi.

Wszystkie te Towarzyszące diagnozy znacznie pogarszają stan pacjenta bez odpowiedniej opieki medycznej może doprowadzić nawet do zgonu.

Jak zdiagnozować wrodzoną chorobę serca i jakie objawy należy poświęcić uwagi, przeczytaj tutaj.

Szczegóły leczenia nabytego defektu serca w sercu są opisane w niniejszej publikacji.

Proces terapeutyczny: od diagnozy do leczenia

Krótko mówiąc, cały proces leczenia można scharakteryzować, opisując jego trzy główne etapy: rozpoznawanie objawów, kwalifikowaną diagnostykę medyczną, stosowanie skutecznych metod leczenia.

• duszność podczas aktywności fizycznej;
• kołatanie serca;
• ból za mostkiem;
• osłabienie i zmęczenie;
• zawroty głowy i omdlenia;
• obrzęk stóp;
• sinica (błękitowanie) kończyn dolnych i górnych;
• ochrypły głos;
• zmienić kształt palców - stają się jak "podudzia".

W miarę postępu choroby objawy: jeśli na początku choroby objawy manifestują tylko podczas ćwiczeń, a następnie w ciągu ostatnich etapach nie będą pozostawiać pacjenta nawet w spoczynku, a także dołączyć zaburzenia czynności wątroby i przewodu wodobrzusze.

• analiza anamnezy, w tym wywiad rodzinny;
• badanie zewnętrzne w celu wykrycia widocznych objawów choroby;
• elektrokardiografia do badania aktywności serca;
• Radiografia i ultradźwięki serca;
• spirometria płuc;
• cewnikowanie tętnicy płucnej w celu pomiaru ciśnienia w niej (ponad 25 mm Hg w spoczynku - kryterium diagnostyczne nadciśnienia płucnego);
• badanie zdolności do rozszerzenia tętnicy;
• sprawdzić stan pacjenta przed i po wysiłku fizycznym;
• laboratoryjne badania krwi.

• zmiany stylu życia (dieta bezsolna z niewielką ilością płynów, odmierzanymi fiznagruzkami);
• tlenoterapia.

Lecznicze leczenie objawowe:

• diuretyki;
• antagoniści wapnia (nifedypina, diltiazem);
• środki rozszerzające naczynia krwionośne (grupa prostaglandyn);
• antykoagulanty (warfaryna, heparyna);
• leki rozszerzające oskrzela (Euphyllinum);
• kuracja z tlenkiem azotu.

• sztuczne tworzenie otworu między przedsionkami serca lub septostomią przedsionkową;
• usunięcie zakrzepów z naczyń płucnych;
• przeszczep płuc lub serca i płuc.

Dowiedz się więcej o tej chorobie na podstawie prezentacji wideo:

Prognozy

Prognoza jest niekorzystna, ponieważ mechanizm przyczynowo-skutkowy choroby nie jest znany do końca, a zatem trudno jest wybrać dokładne leczenie.

W zależności od charakteru prądu Osoba z nadciśnieniem idiopatycznym może żyć od kilku miesięcy do 5 lat lub dłużej. Średnia długość życia pacjenta bez leczenia wynosi około 2,5 roku. Pacjenci, którzy żyli 5 lub więcej lat po rozpoznaniu, stanowią około 25% całkowitej liczby pacjentów z pierwotnym nadciśnieniem płucnym.

Środki zapobiegawcze

Specyficzne zapobieganie tej chorobie nie istnieje. Pacjentom zagrożonym zaleca się:

• monitorować ich zdrowie, w szczególności - regularnie monitorować stan płuc i serca;
• Nie pal i nie obserwuj masy ciała;
• Nie mieszkaj w regionach o dużej wysokości, polarnych i ekologicznie upośledzonych;
• unikać chorób układu oddechowego, zaraźliwych przeziębień;
• jeśli to możliwe, dozuj obciążenie fizyczne, nie wyłączając go całkowicie.

Fakt, że idiopatyczne nadciśnienie płucne jest praktycznie nieuleczalne Jest faktem medycznym. Ale w mocy każdej osoby zrobić wszystko, aby zapobiec wystąpieniu takiej diagnozy.

Nadciśnienie płuc: występowanie, objawy, formy, diagnoza, terapia

Nadciśnienie płucne (LH) jest typowe dla chorób, całkowicie odmiennych zarówno ze względu na ich występowanie, jak i określenie objawów. LH jest związany ze śródbłonkiem (warstwa wewnętrzna) naczyń płucnych: rozszerza się, zmniejsza prześwit arterioli i zakłóca przepływ krwi. Choroba występuje rzadko, tylko 15 przypadków na 1 000 000 osób, ale wskaźnik przeżycia jest bardzo niski, szczególnie w przypadku pierwotnej postaci LH.

Zwiększa oporność w małym krążeniu krwi, prawa komora serca jest zmuszona do zwiększenia skurczów w celu wepchnięcia krwi do płuc. Jednak nie jest on przystosowany anatomicznie do długotrwałego obciążenia ciśnieniem, a przy LH w tętnicy płucnej wzrasta powyżej 25 mm Hg. w spoczynku i 30 mm Hg pod wpływem stresu fizycznego. Po pierwsze, w krótkim okresie kompensacji następuje zgrubienie mięśnia sercowego i wzrost prawego serca, a następnie gwałtowny spadek siły skurczów (dysfunkcji). Rezultatem jest przedwczesna śmierć.

Dlaczego rozwija się LH?

Przyczyny rozwoju LH nadal nie zostały ostatecznie określone. Na przykład w latach 60. w Europie nastąpił wzrost liczby przypadków związanych z nadmiernym przyjmowaniem środków antykoncepcyjnych i środków do utraty wagi. Hiszpania, 1981: powikłania w postaci uszkodzenia mięśni, rozpoczęły się po popularyzacji oleju rzepakowego. Prawie 2,5% z 20 000 osób z rozpoznaniem nadciśnienia płucnego. Źródłem zła był tryptofan (aminokwas) obecny w oleju, który został naukowo udowodniony znacznie później.

Naruszenie funkcji (dysfunkcji) śródbłonka naczyń płucnych: Przyczyną może być dziedziczna predyspozycja lub wpływ zewnętrznych czynników uszkadzających. W każdym razie normalna równowaga metabolizmu tlenku azotu zmienia się, napięcie naczyniowe zmienia się w kierunku skurczu, następnie zapalenie, dochodzi do przerostu śródbłonka i zmniejsza się prześwit arterii.

Zwiększenie zawartości endoteliny (zwężający naczynia): spowodowane jest zwiększeniem jego produkcji w śródbłonku lub zmniejszeniem rozkładu tej substancji w płucach. Odnotowano to w idiopatycznej postaci LH, wrodzonych wadach serca u dzieci i chorobach ogólnoustrojowych.

Synteza raportu dostępności lub tlenku azotu (NO), zmniejszenie wytwarzania prostacykliny, dodatkowe wydalania jonów potasu - wszystkie zaburzenia spowodować skurcz tętnic, ściany mięśniowej i proliferację komórek śródbłonka naczyniowego. W każdym razie ostateczny rozwój stanowi naruszenie przepływu krwi w tętnicy płucnej.

Objawy choroby

Umiarkowane nadciśnienie płucne nie daje żadnych znaczących objawów, To jest główne niebezpieczeństwo. Objawy ciężkiego nadciśnienia płucnego są określane tylko w późnych okresach jego rozwoju, gdy ciśnienie tętnicze płuc wzrasta, w porównaniu z normą, dwa lub więcej razy. Norma ciśnienia w tętnicy płucnej: skurczowa 30 mm Hg, rozkurczowa 15 mm Hg.

Początkowe objawy nadciśnienia płucnego:

• Niewyjaśniona duszność, nawet przy niewielkiej aktywności fizycznej lub podczas całkowitego odpoczynku;
• Stopniowe obniżanie masy ciała nawet przy normalnym odżywczym odżywianiu;
• Astenia, stałe poczucie słabości i impotencji, nastrój depresyjny - niezależnie od pory roku, pogody i pory dnia;
• Stały suchy kaszel, chrapliwy głos;
• Dyskomfort w jamie brzusznej, poczucie ciężkości i "pęknięcie": początek zastoju krwi w układzie żyły wrotnej, który przewodzi krew żylną z jelita do wątroby;
• Zawroty głowy, omdlenia - objawy głodu tlenu (niedotlenienie) mózgu;
• Zwiększone kołatanie serca, z czasem na szyi staje się zauważalne pulsowanie żyły wymiotnej.

Późniejsze przejawy PH:

1. Plwocina z żyłami krwi i krwioplucie: sygnalizuje narastający obrzęk płuc;
2. Ataki dławicy piersiowej (ból za mostkiem, zimny pot, uczucie lęku przed śmiercią) są oznaką niedokrwienia mięśnia sercowego;
3. Arytmie (naruszenie rytmu serca) według rodzaju rzęsek.

Ból w prawym górnym kwadrancie W rozwoju retencji płynów wiązał się krążenia, wątroby i wzrost skorupy (kapsułka) rozciągnięty - to był ból (wątrobie się ma receptorów bólowych, są one zlokalizowane tylko na kapsułkę)

Obrzęk w nogach i stopach. Nagromadzenie płynu w jamie brzusznej (wodobrzusze): objawy niewydolności serca, zastój krwi obwodowej, faza dekompensacji - bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta.

Stopień końcowy LH:

• Skrzepy w tętniczkach płuc prowadzą do obumierania (zawału) aktywnej tkanki, wzrostu zadławienia.

Nadciśnieniowe kryzysy i ataki ostrego obrzęku płuc: często występują w nocy lub rano. Zaczynają się od poczucia ostrego braku powietrza, potem silny kaszel łączy się, krwawa plwocina jest wydalana. Skóra nabiera cyjanotycznego odcienia (sinica), żyły na szyi pulsują. Pacjent jest podekscytowany i przestraszony, traci kontrolę nad sobą, może chaotycznie się poruszać. W najlepszym razie kryzys zakończy się obfitym wydzieleniem lekkiego moczu i niekontrolowanych odchodów, aw najgorszym wypadku - śmiercią. Przyczyną śmierci może być nakładanie się zakrzepowej choroby zakrzepowo-zatorowej tętnicy płucnej, a następnie ostrej niewydolności serca.

Podstawowe formy LH

1. Pierwotne, idiopatyczne nadciśnienie płucne (z greckich idios i patos - "osobliwa choroba"): jest ustalany przez osobną diagnozę, w przeciwieństwie do wtórnego koniugatu LH z innymi chorobami. Warianty pierwotnego LH: rodzinne LH i dziedziczne predyspozycje naczyń do ekspansji i krwawienia (krwotoczne teleangiektazje). Powód - mutacje genetyczne, częstość 6 - 10% wszystkich przypadków LH.
2. Wtórne LH: przejawia się jako powikłanie choroby podstawowej.

Choroby ogólnoustrojowe tkanki łącznej - twardzina, reumatoidalne zapalenie stawów, układowy toczeń rumieniowaty.

Wrodzona choroba serca (z wypływem krwi od lewej do prawej) u noworodków, występująca w 1% przypadków. Po dostosowaniu operacji przepływu krwi wskaźnik przeżywalności tej kategorii pacjentów jest wyższy niż u dzieci z innymi postaciami LH.

Późne etapy upośledzenia czynności wątroby, patologie naczyniowe płucno-wątrobowe w 20% powodują komplikację w postaci LH.

Zakażenie HIV: LH rozpoznaje się w 0,5% przypadków, przeżycie w ciągu trzech lat spada do 21% w porównaniu z pierwszym rokiem - 58%.

Intoksykacja: amfetamina, kokaina. Ryzyko wzrasta o trzy dziesiąte, jeśli substancje te były używane przez ponad trzy miesiące z rzędu.

Choroby krwi: w przypadku niektórych rodzajów niedokrwistości u 20 - 40% osób z rozpoznanym LH, co zwiększa śmiertelność wśród pacjentów.

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (COPD), przyczyną jest przedłużone wdychanie cząstek węgla, azbestu, łupków i toksycznych gazów. Często jest uznawana za chorobę zawodową wśród górników, pracowników szkodliwych producentów.

Syndrom nocnego bezdechu: częściowe zatrzymanie oddychania we śnie. Niebezpieczny, wykryty u 15% dorosłych. Konsekwencją może być LH, udar, arytmie, nadciśnienie tętnicze.

Przewlekła zakrzepica: zanotowana w 60% po zadawaniu pytań pacjentom z nadciśnieniem płucnym.

Uszkodzenia serca, lewa połowa: nabyte defekty, choroba wieńcowa, nadciśnienie. Około 30% wiąże się z nadciśnieniem płucnym.

Rozpoznanie nadciśnienia płucnego

Rozpoznanie prekapilarnej LH (związanej z POChP, tętniczym nadciśnieniem płucnym, przewlekłą zakrzepicą:

• Ciśnienie w tętnicy płucnej: średnia ≥ 25 mm Hg w spoczynku, więcej niż 30 mm - przy napięciu;
• Zwiększone ciśnienie zaklinowania płuc, ciśnienie krwi w lewym przedsionku, końcowe rozkurczowe ≥15 mm, oporność naczyń płucnych ≥ 3 jednostki. Drewno.

Postcapillary LH (z chorobami lewej strony serca):

1. Ciśnienie w tętnicy płucnej: średnia ≥25 (mmHg)
2. Początkowa:> 15 mm
3. Różnica wynosi ≥12 mm (pasywny LH) lub> 12 mm (reaktywny).

EKG: przeciążenie po prawej: powiększenie komory, powiększenie i zgrubienie przedsionków. Extrasystoles (nadzwyczajne skurcze serca), fibrylacja (chaotyczne kurczenie się włókien mięśniowych) obu przedsionków.

Badanie rentgenowskie: zwiększona przejrzystość polami płucnymi obwodowych, korzeni płucach powiększone serce granica przesunęła się w prawo, cień łuku rozszerzyła tętnicy płucnej jest widoczny po lewej konturu serca.

Fotografia: nadciśnienie płucne na zdjęciu rentgenowskim

Funkcjonalne testy oddechowe, jakościowa i ilościowa analiza składu gazów we krwi: ujawnia się poziom niewydolności oddechowej i nasilenia choroby.

Echo-kardiografia: metoda jest bardzo pouczająca - umożliwia obliczenie średniego ciśnienia w tętnicy płucnej (SODA), w celu zdiagnozowania prawie wszystkich wad i serc. LH rozpoznawane jest już w początkowej fazie, z GDL ≥ 36 - 50 mm.

Scyntygrafia: z LH z zachodzeniem na siebie światła w tętnicy płucnej z zakrzepem (choroba zakrzepowo-zatorowa). Czułość metody wynosi 90-100%, jest specyficzna dla choroby zakrzepowo-zatorowej o 94-100%.

Komputer (CT) i rezonans magnetyczny (MRI): w wysokiej rozdzielczości, w połączeniu z użyciem środka kontrastowego (z CT), może ocenić stan płuc, dużych i małych tętnic, ścian i ubytków serca.

Wprowadzenie cewnika do jamy serca "prawego", badanie reakcji naczyń: określenie stopnia LH, problemy z przepływem krwi, ocena skuteczności i trafności leczenia.

Leczenie PH

W leczeniu nadciśnienia płucnego jest możliwe tylko w kompleksie, połączenie ogólnych zaleceń dotyczących zmniejszenia ryzyka zaostrzeń; odpowiednie leczenie choroby podstawowej; symptomatyczne sposoby wpływania na ogólne objawy PH; metody chirurgiczne; leczenie ludowych środków zaradczych i metod nietradycyjnych - tylko jako pomocnicze.

Zalecenia dotyczące redukcji ryzyka

Szczepienia (grypa, infekcje pneumokokowe): dla pacjentów z autoimmunologicznymi chorobami ogólnoustrojowymi - reumatyzm, układowy toczeń rumieniowaty itp. w zapobieganiu zaostrzeniom.

Kontrola odżywiania i dawki ćwiczeń fizycznych: ze zdiagnozowaną niewydolnością sercowo-naczyniową jakiejkolwiek genezy (pochodzenia), zgodnie z fazą czynnościową choroby.

Zapobieganie ciąży (lub, w zależności od wskazań, nawet jej przerwanie): układ krążenia matki i dziecka są ze sobą połączone, zwiększając obciążenie serca, a naczynia ciężarnej z PH mogą doprowadzić do śmierci. Zgodnie z prawami medycyny priorytet ratowania życia zawsze należy do matki, jeśli nie jest możliwe uratowanie obu naraz.

Wsparcie psychologiczne: wszyscy ludzie z przewlekłymi chorobami stale doświadczają stresu, równowaga układu nerwowego jest zaburzona. Depresja, poczucie bezużyteczności i uciążliwości dla innych, drażliwość w szczegółach jest typowym portretem psychologicznym każdego "przewlekłego" pacjenta. Stan ten pogarsza rokowanie dla każdej diagnozy: osoba musi koniecznie chcieć żyć, w przeciwnym razie medycyna nie może mu pomóc. Rozmowy z terapeutą, aktywność dla duszy, aktywna komunikacja z towarzyszami w nieszczęściu i zdrowymi ludźmi to idealna podstawa do poczucia smaku życia.

Terapia wspomagająca

• Diuretyki usuwają nagromadzony płyn, zmniejszając obciążenie serca i zmniejszając obrzęk. Skład elektrolitów krwi (potasu, wapnia), ciśnienie krwi i praca nerek są z konieczności kontrolowane. Przedawkowanie grozi zbyt dużą utratą wody i spadkiem ciśnienia. Wraz ze spadkiem poziomu potasu, rozpoczynają się arytmie, skurcze mięśniowe wapnia wskazują na obniżenie poziomu wapnia.
• Środki trombolityczne i antykoagulanty rozpuszczają już uformowane skrzepliny i zapobiegają powstawaniu nowych, zapewniając drożność naczyń krwionośnych. Konieczne jest ciągłe monitorowanie stanu układu krzepnięcia krwi (płytek krwi).
• Tlen (tlenoterapia), 12 do 15 litrów dziennie, przez nawilżacz: dla pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (COPD) i niedokrwieniem mięśnia sercowego, pomaga przywrócić nasycenie tlenem i ustabilizować stan ogólny. Należy pamiętać, że zbyt duże stężenie tlenu obniża centrum naczynioruchowe (SOD): oddychanie spowalnia, naczynia rozszerzają się, spadki ciśnienia, osoba traci przytomność. Do normalnej pracy organizm potrzebuje dwutlenku węgla, zaraz po zwiększeniu jego zawartości we krwi, "poleca" SDC, aby wdychać.
• Glikozydy nasercowe: aktywne składniki są izolowane od naparstnicy, najbardziej znanym z leków jest Digoksyna. Poprawia pracę serca, zwiększając przepływ krwi; walczy z arytmią i skurczem naczyń; zmniejsza obrzęk i duszność. W przypadku przedawkowania - zwiększenie pobudliwości mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu.
• Środki rozszerzające naczynia: mięśniowa ściana tętnic i tętniczek rozluźnia się, zwiększa ich światło i poprawia przepływ krwi, zmniejsza się ciśnienie w układzie tętnicy płucnej.
• Prostaglandyny (PG): grupa substancji czynnych, są wytwarzane w ludzkim ciele. W leczeniu LH stosowane są prostacykliny, usuwają skurcze naczyniowe i oskrzelowe, zapobiegają powstawaniu zakrzepów, blokują wzrost śródbłonka. Bardzo obiecujące leki są skuteczne przeciwko LH na tle HIV, chorób ogólnoustrojowych (reumatyzm, twardzina itp.), Wad serca, a także rodzinnych i idiopatycznych postaci PH.
• Antagoniści receptora endoteliny: rozszerzenie naczyń krwionośnych, zahamowanie proliferacji (proliferacji) śródbłonka. Przy długotrwałym stosowaniu zmniejsza się duszność, osoba staje się bardziej aktywna, a ciśnienie normalizowane. Niepożądane reakcje na leczenie - obrzęk, niedokrwistość, zaburzenia czynności wątroby, więc stosowanie leków jest ograniczone.
• Tlenek azotu i inhibitory PDE typu 5 (fosfodiesteraza): głównie w idiopatycznym pH, jeżeli standardowe leczenie nie jest uzasadnione, lecz niektóre leki są skuteczne w dowolnej formie LH (sildenafil) Działanie: zmniejszenie odporności naczyń i nadciśnienie związane, umożliwiając przepływ krwi, co prowadzi do zwiększonej oporności na stres fizyczny. Tlenek azotu wdycha się codziennie przez 5 do 6 godzin, do 40 ppm, oczywiście 2 do 3 tygodni.

Chirurgiczne metody leczenia PH

Balonowa septostomia przedsionkowa: wykonywane w celu ułatwienia rozładowania krwi bogatej w tlen w sercu, od lewej do prawej, z powodu różnicy ciśnienia skurczowego. Cewnik z balonem i ostrzem wkłada się do lewego przedsionka. Ostrze przecina przegrodę między przedsionkami, a wydmuchany balon poszerza otwór.

Transplantacja płuc (lub kompleksu płuc-serce): odbywa się zgodnie z istotnymi wskazaniami, tylko w specjalistycznych ośrodkach medycznych. Operację przeprowadzono po raz pierwszy w 1963 roku, ale do roku 2009 wykonano ponad 3000 skutecznych przeszczepów płuc. Głównym problemem jest brak narządów dawcy. Płuca pobierają tylko 15%, serce - 33%, a wątroba i nerki - 88% dawców. Absolutnych przeciwwskazań do przeszczepu: przewlekłej niewydolności nerek i niewydolności wątroby, HIV - zakażenia, raka, zapalenia wątroby typu C, w obecności antygenu HBs, jak i niepalących, stosowania leków i alkoholu, w ciągu sześciu miesięcy przed zabiegiem.

Leczenie środkami folk

Są one stosowane wyłącznie w kompleksie, jako środek pomocniczy do ogólnej poprawy stanu zdrowia. Bez samoleczenia!

1. Owoce czerwonej jarzębiny: łyżka stołowa na szklance wrzącej wody, ½ szklanki trzy razy dziennie. Zawarte w owocach amigdalina zmniejsza wrażliwość komórek na niedotlenienie (zmniejszenie stężenia tlenu), obrzęki zmniejszają się z powodu działania moczopędnego, a zestaw witaminowo-mineralny ma korzystny wpływ na cały organizm.
2. Adonis (wiosna), trawa: łyżeczka do szklanki wrzącej wody, 2 godziny nalegania, do 2 łyżek na pusty żołądek, 2-3 razy dziennie. Stosowany jako środek moczopędny, znieczulający.
3. Świeży sok z dyni: pół szklanki dziennie. Zawiera dużo potasu, przydatne w przypadku niektórych typów arytmii.

Klasyfikacja i prognoza

Klasyfikacja opiera się na zasadzie nieprawidłowości funkcjonalnych w LH, wariant jest modyfikowany i związany z objawami niewydolności serca (WHO, 1998):

• Klasa I: LH z normalnym fiz. aktywność. Standardowe ładunki są dobrze przenoszone, prąd płucny wynosi LH, niedobór wynosi 1 stopień.
• Klasa II: zmniejszono aktywność LH i aktywność. Komfort w spokojnej pozycji, ale zawroty głowy, skrócenie oddechu i ból w klatce piersiowej zaczynają się od normalnego stresu. Umiarkowane nadciśnienie płucne, nasilające się objawy.
• Klasa III: LH ze zmniejszoną inicjatywą. Problemy nawet przy niewielkich obciążeniach. Wysoki stopień zaburzeń przepływu krwi, gorsze rokowanie.
• Klasa IV: LH z nietolerancją minimalnej aktywności. Skrócenie oddechu, uczucie zmęczenia i całkowity spokój. Objawami dużej niewydolności krążenia są objawy zastoinowe w postaci puchliny brzusznej, przełomów nadciśnieniowych, obrzęku płuc.

Prognoza będzie korzystniejsza, jeśli:

1. Tempo rozwoju objawów LH nie jest wysokie;
2. Prowadzone leczenie poprawia stan pacjenta;
3. Ciśnienie w tętnicy płucnej zmniejsza się.

Niekorzystna prognoza:

1. Objawy LH rozwijają się dynamicznie;
2. Objawy dekompensacji układu krążenia (obrzęk płuc, wodobrzusze) nasilają się;
3. Poziom ciśnienia: w tętnicy płucnej ponad 50 mm rtęci;
4. Z głównym idiopatycznym PH.

Ogólne prognozy dotyczące tętniczego nadciśnienia płucnego są związane z postacią LH i fazą przeważającej choroby. Śmiertelność na rok, przy obecnych metodach leczenia, wynosi 15%. Idiopatyczna LH: przeżycie pacjentów w 68% roku, po 3 latach - 48%, po 5 latach - tylko 35%.

Samoistne nadciśnienie płucne

3. Cherepkovsky 15A, Moskwa 121552 +7 (495) 150-44-19, 8-800-707-44-19

Pozycja: badacz

Stopień akademicki: Kandydat nauk medycznych

Szkolnictwo wyższe: Wydział Podstawowej Medycyny, Moskiewski Państwowy Uniwersytet. M.V. Lomonosov Moscow State University, 2005-2011.

Rezydencja kliniczna: "Rosyjski Kompleks Badań Kardiologicznych i Produkcji" MH RF, 2011-2013.

Certyfikat: na specjalności "kardiologia" obowiązuje do 12.2022 g

Wiadomości

Zdrowy styl życia - zielony!

1 czerwca Rosja rozpoczęła projekt dobrowolnego etykietowania produktów spożywczych z sygnalizacją świetlną - czerwony, żółty, zielony. Jak donosi Rospotrebnadzor.

W Stanach Zjednoczonych co dziesiąty młody pacjent, który przeszedł zawał mięśnia sercowego...

Użycie "lekkich" narkotyków, zwłaszcza marihuany, nadal rośnie, w tym w związku z legalizacją używania marihuany w wielu krajach (i.

Algorytm leczenia przeciwzakrzepowego u pacjentów z...

W magazynie JACC w maju 2018g. opublikował przegląd piśmiennictwa na temat optymalnej terapii przeciwzakrzepowej u pacjentów z miażdżycą tętnic obwodowych (w tym.

Evolocoumab jest jeszcze bardziej skuteczny u pacjentów z podwyższonym LP (a)

Ewolocoumab jest przedstawicielem nowej grupy leków obniżających stężenie lipidów, które są ludzkimi przeciwciałami monoklonalnymi, które hamują konwertazę protoproteinową subtylizyna / kexin typu 9 (PCSK9). Badania FOURIER, podstawowe.

Wydarzenia

541. spotkanie IGNOK

Drodzy koledzy, W związku z utrzymaniem Pucharu Świata w Moskwie i związanymi z nim trudnościami organizacyjnymi i transportowymi.

Ogłoszenie audycji radiowej Rosji "Doradź, doktorze"

9 czerwca 2018 r. W 13-10 odbędzie się w programie radiowym Rosji "Doradztwo, lekarz", temat rozmowy - Serce.

Ogłoszenie posiedzenia Rady Naukowej FGBU "NMIC kardiologii...

Drodzy koledzy, Informujemy, że kolejne spotkanie Rady Naukowej FGBU "NMIC Kardiologii" Ministerstwa Zdrowia Rosji odbędzie się 20 czerwca 2018 r. (Środa). Czas.

Turystyka medyczna w "NMI of Cardiology" Ministerstwa Zdrowia...

23 maja 2013 r. Między NMI Kardiologii Ministerstwa Zdrowia Rosji a firmą "MedicaTour" została podpisana Umowa o współpracy i partnerstwie w ramach rozwoju eksportu.

Rada dysertacji

28 maja 2018, 14:00, sala konferencyjna 9 budynku

Obrona pracy doktorskiej pod kątem stopnia doktora nauk medycznych Temat: Aspekty chirurgicznego i interwencyjnego leczenia napadowego i przetrwałego migotania przedsionków. Zawodnik: Sapelnikov.

7 czerwca 2018, 11:00, sala konferencyjna 9 budynku

Obrona pracy dyplomowej na stopień kandydata nauk medycznych Temat: Związek autoprzeciwciał z receptorem β1-adrenergicznym z komorowymi zaburzeniami rytmu u pacjentów.

7 czerwca 2018, 13:00, sala konferencyjna 9 budynku

Obrona pracy dyplomowej na stopień kandydata nauk medycznych Temat: Ocena skuteczności leczenia syldenafilem w różnych schematach dawkowania i jego wpływie.

7 czerwca 2018, 15:00, sala konferencyjna 9 budynku

Obrona pracy dyplomowej pod kątem uzyskania stopnia naukowego kandydata nauk medycznych. Temat: Znaczenie złożonego zestawu klinicznych i instrumentalnych wskaźników do przewidywania skuteczności ablacji cewnika astmy krtaniowej.

Nadciśnienie płucne

Nadciśnienie płucne Jest pewnym schorzeniem układu oddechowego, podczas którego ciśnienie wewnątrznaczyniowe gwałtownie wzrasta w przepływie krwi w tętnicy płucnej. Co ciekawe, w rozwoju nadciśnienia płucnego w wyniku działania jednego z dwóch głównych procesów patologicznych, zarówno ze względu na gwałtowny wzrost objętości przepływu krwi bezpośrednio, a następnie zwiększenie ciśnienia w wyniku zwiększenia objętości krwi oraz wzrost płucnego ciśnienia wewnątrznaczyniowej na przepływie niezmienionej objętości. O występowaniu nadciśnienia płucnego zwykle mówi się, gdy ciśnienie w głównym strumieniu tętnicy płucnej przekracza 35 mm Hg.

Nadciśnienie płucne jest złożonym, wieloskładnikowym stanem patologicznym. W miarę stopniowego rozwoju i ujawniania wszystkich objawów klinicznych, układ sercowo-naczyniowy i płucny stopniowo ulega wpływom i ulega destabilizacji. Uruchomiony etap nadciśnienia płucnego, a w niektórych jego postaciach, które charakteryzują się wysoką aktywność (na przykład formy idiopatyczne nadciśnienie płucne i nadciśnienie płucne w pewnych zmian autoimmunologicznych) może zakończyć się niewydolności oddechowej i układu krążenia, a następnie do śmierci.

Konieczne jest zrozumienie, że przeżycie pacjentów z nadciśnieniem płucnym zależy bezpośrednio od szybkiej diagnozy i leczenia choroby. Dlatego pierwsze kluczowe objawy nadciśnienia płucnego i powiązania jego patogenezy muszą być jasno określone w celu przepisania terminowej terapii.

Przyczyny nadciśnienia płucnego

Nadciśnienie płucne może objawiać się zarówno jako choroba samotna (pierwotna), jak i w wyniku działania pewnej podstawowej przyczyny.

Pierwotne lub idiopatyczne (z nieznaną genezą) nadciśnienie płucne jest obecnie najgorzej zbadanym podgatunkiem nadciśnienia płucnego. Jego główne przyczyny rozwoju opierają się na zaburzeniach genetycznych, które manifestują się w momencie umieszczenia embrionów w przyszłych naczyniach zapewniających układ płucny. Ponadto, będzie obserwowane dzięki wszystkie te same wady efekty genomu niewydolności syntezy organizmu niektórych substancji, która może rozciągać się zwężenie naczyń lub vice versa: śródbłonkowy czynnik serotoniny i angiotensyny specjalny czynnik 2. Oprócz powyższych dwóch czynników jest warunkiem pierwotne nadciśnienie płucne, istnieje jeszcze jeden czynnik warunkujący: nadmierna aktywność agregacyjna płytek krwi. W rezultacie wiele małych naczyń w układzie krążenia płucnym zostanie zablokowanych przez skrzepliny.

W konsekwencji ciśnienie wewnątrznaczyniowe w układzie krążenia płucnym gwałtownie wzrośnie, a to ciśnienie wpłynie na ściany tętnicy płucnej. Ponieważ tętnice mają bardziej wzmocnioną warstwę mięśniową, a następnie, w celu poradzenia sobie z rosnącą presją w swoim krwioobiegu i „push” niezbędna ilość krwi w naczyniach, muskularny część ściany tętnicy płucnej wzrośnie - będzie rozwijać przerost wyrównawczy.

Oprócz hipertrofii i małej zakrzepicy tętniczek płucnych podczas rozwoju pierwotnego nadciśnienia płucnego może również uczestniczyć takie zjawisko, jak koncentryczne zwłóknienie płuc. W wyniku tego prześwit tętnicy płucnej ulegnie zawężeniu, a w konsekwencji wzrośnie ciśnienie w przepływie krwi.

W wyniku wysokiego ciśnienia krwi, niemożność normalnych naczyniach płucnych do wspierania promocji przepływ krwi do już wyższe niż normalne ciśnienie lub niewypłacalności nieprawidłowych naczyń krwionośnych w celu ułatwienia przepływu strumienia krwi do normalnych wskaźników ciśnienia w układzie krążenia płucnego opracować inny mechanizm wyrównawczy - wszelkie tak zwane " obejścia ", a mianowicie zastawki tętniczo-żylne zostaną otwarte. Przenosząc krew przez te przetoki, ciało będzie próbowało obniżyć wysoki poziom ciśnienia w tętnicy płucnej. Ale od ściany tętniczek mięśni jest znacznie słabsze, bardzo szybko, te boczniki zepsuje i tworzą wiele obszarów, które również zwiększy ciśnienie w układzie, tętnicę płucną w nadciśnieniu płucnym. Ponadto te boczniki zakłócają prawidłowy przepływ krwi przez krążenie. W trakcie tego procesu dochodzi do zaburzeń procesów utleniania krwi i dostarczania tlenu do tkanek.

W przypadku nadciśnienia wtórnego przebieg choroby jest nieco inny. Wtórne nadciśnienie płucne spowodowane przez ogromną liczbę schorzeń: przewlekła obturacyjna zmiany systemowe płuc (POChP), na przykład, wrodzona choroba serca, zakrzepicy uszkodzenia tętnicy płucnej stanach niedotlenienia (zespół Pickwicka), oraz, oczywiście, chorób sercowo-naczyniowych. W którym choroba serca, która może prowadzić do opracowania wtórne nadciśnienie płucne, dzieli się na dwie podklasy: choroba powodują niewydolność funkcji lewej komory serca, i te choroby, które prowadzą do wzrostu ciśnienia w komorze lewego przedsionka.

Przez przyczyn choroby, nadciśnienie płucne, wraz z rozwojem niewydolności lewej komory, to wieńcowych uszkodzenie lewej komory, a kardiomiopaticheskie myocardio uszkodzenia wady aorty układu zaworowego, zwężenie tętnicy oraz wpływ na nadciśnienia lewej komory. Inne choroby, które powodują wzrost ciśnienia w komorze w lewym przedsionku i późniejszego rozwoju nadciśnienia płucnego obejmują zwężenie zastawki dwudzielnej, lewego przedsionka nowotworu zmiany i nieprawidłowości rozwojowe: trehpredserdnoe zaburzenia serca lub rozwoju patologicznych zwłóknieniowe pierścienia znajduje się ponad zaworem mitarlnym ( „supravalvular pierścienia mitralnego”).

W trakcie rozwoju wtórnego nadciśnienia płucnego można wyróżnić następujące główne powiązania patogenetyczne. Zwykle są one podzielone na funkcjonalne i anatomiczne. Funkcjonalne mechanizmy nadciśnienia płucnego rozwijają się z powodu zakłóceń normalnych lub pojawienia się nowych patologicznych cech funkcjonalnych. Po ich wyeliminowaniu lub skorygowaniu zostanie skierowana kolejna terapia lekowa. Anatomiczne mechanizmy rozwoju nadciśnienia płucnego wynikają z pewnych anatomicznych wad tętnicy płucnej lub krążenia płucnego. Zmiany te nie mogą zostać wyleczone przez leczenie farmakologiczne, a niektóre z tych wad można naprawić, wykonując pewne zabiegi chirurgiczne.

Funkcjonalne mechanizmy nadciśnienie płucne obejmują patologiczny odruch Savitsky, zwiększonej pojemności minutowej serca, efekt tętnicy płucnej w substancji biologicznie czynnej i zwiększenie ciśnienia wewnątrz klatki piersiowej, zwiększenie lepkości krwi i ekspozycji na częste oskrzelowo infekcji.

Patologiczny odruch Savitsky'ego rozwija się w odpowiedzi na obturacyjne uszkodzenia oskrzeli. W przypadku niedrożności oskrzeli dochodzi do spastycznego ucisku (zwężenia) gałęzi tętnicy płucnej. W konsekwencji ciśnienie wewnątrznaczyniowe i oporność na przepływ krwi w małym okręgu krążenia krwi znacznie wzrastają w tętnicy płucnej. W rezultacie normalny przepływ krwi przez te naczynia zostaje zakłócony, spowolniony, a tkanki nie otrzymują tlenu i składników odżywczych w całości, podczas których rozwija się hipoksja. Ponadto, nadciśnienie płucne powoduje przerost warstwy mięśniowej tętnicy płucnej (jak wspomniano powyżej), a także przerost i poszerzenie prawego serca.

Objętość minimalna krwi z nadciśnieniem płucnym powstaje w odpowiedzi na niedotlenienie wywołane zwiększonym ciśnieniem wewnątrznaczyniowym w tętnicy płucnej. Niska zawartość tlenu we krwi wpływa na niektóre receptory znajdujące się w strefie tętnicy szyjnej. Podczas tej ekspozycji ilość krwi automatycznie wzrasta, co serce może przepompować przez siebie w ciągu jednej minuty (minimalna objętość krwi). Po pierwsze, mechanizm ten jest kompensacyjną i zmniejsza rozwój niedotlenienie u pacjentów z nadciśnieniem płucnym, ale szybko zwiększona objętość krwi, który przechodzi przez zwężony tętnicy doprowadzi się do dalszego rozwoju i nasilenie nadciśnienia płucnego.

Substancje biologicznie czynne są również produkowane ze względu na rozwój niedotlenienia. Powodują skurcz tętnicy płucnej i wzrost ciśnienia aortalnego i płucnego. Głównymi substancjami biologicznie czynnymi, które mogą zwężać tętnicę płucną, są histamina, endotelina, tromboksan, kwas mlekowy i serotonina.

Ciśnienie wewnątrz klatki piersiowej najczęściej występuje z uszkodzeniami oskrzeli układu oddechowego. W przebiegu tych zmian gwałtownie podnosi się, ściska pęcherzykowe naczynia krwionośne i wzmaga wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej i rozwój nadciśnienia płucnego.

Wraz ze wzrostem lepkości krwi zwiększa się zdolność płytek do osiadania i tworzenia skrzepów krwi. W rezultacie rozwijają się zmiany podobne do tych w patogenezie pierwotnego nadciśnienia.

Częste infekcje oskrzelowo-płucne mają dwa sposoby wpływania na nasilenie nadciśnienia płucnego. Pierwszym sposobem jest naruszenie wentylacji płuc i rozwój niedotlenienia. Drugi to efekt toksyczny bezpośrednio na mięśniu sercowym i możliwy rozwój zmian w mięśniu sercowym lewej komory.

Do anatomicznych mechanizmów rozwoju nadciśnienia płucnego należy opracowanie tak zwanej redukcji (zmniejszenia liczby) naczyń krążenia płucnego. Wynika to z zakrzepicy i stwardnienia małych naczyń krążenia płucnego.

W ten sposób można wyróżnić takie podstawowe etapy rozwoju nadciśnienia płucnego: wzrost poziomu ciśnienia w układzie tętnicy płucnej; naruszenie żywienia tkanek i narządów oraz rozwój ich niedotlenienia; przerost i poszerzenie prawego serca oraz rozwój "serca płucnego".

Objawy nadciśnienia płucnego

Ponieważ nadciśnienie płucne jest z natury raczej złożoną chorobą i rozwija się w wyniku pewnych czynników, jej objawy kliniczne i zespoły będą bardzo zróżnicowane. Ważne jest, aby zrozumieć, że pierwsze objawy kliniczne z nadciśnieniem płucnym pojawią się, gdy wskaźniki ciśnienia w przepływie krwi w tętnicy płucnej są 2 lub więcej razy wyższe niż normalnie.

Pierwszymi objawami nadciśnienia płucnego są: duszność i niedotlenienie narządu. Skrócenie oddechu wiąże się ze stopniowym zmniejszeniem czynności oddechowej płuc ze względu na wysokie ciśnienie wewnątrzaortalne i zmniejszony przepływ krwi w krążeniu płucnym. Dyspnea z nadciśnieniem płucnym rozwija się dość wcześnie. Początkowo powstaje tylko z powodu wpływu wysiłku fizycznego, ale już wkrótce zaczyna pojawiać się niezależnie od nich i nabiera stałego charakteru.

Oprócz duszności często rozwija się krwioplucie. Pacjenci mogą zauważyć kaszel z niewielkiej ilości plwociny z żyłami krwi. Hemoptysis wynika z tego, że efekt nadciśnienia płucnego, w krążeniu płucnym, zastój krwi. W wyniku tego część plazmy i erytrocytów przepoci się w naczyniu i pojawią się oddzielne żyły krwi w plwocinie.

Podczas badania pacjentów z nadciśnieniem płucnym można wykryć sinicę skóry i charakterystyczne zmiany w paliczkach palców i płytkach paznokciowych - "kije bębenkowe" i "szkiełka zegarkowe". Zmiany te spowodowane są niedostatecznym odżywianiem tkanek i rozwojem stopniowych zmian dystroficznych. Ponadto "pałeczki perkusyjne" i "szkiełko zegarkowe" są jaskrawym oznaką niedrożności oskrzeli, co może być również pośrednią oznaką rozwoju nadciśnienia płucnego.

Osocznienie można określić przez zwiększenie ciśnienia w tętnicy płucnej. to wskaże przez sygnałów dźwiękowych microstethophone uzyskują 2 2 przestrzeni międzyżebrowej w kierunku lewo - punkt, w którym zazwyczaj tętnicą płucną auscultated. Podczas rozkurczu krew przechodząca przez zastawkę tętnicy płucnej napotyka wysokie ciśnienie krwi w tętnicy płucnej, a słuchany dźwięk będzie znacznie głośniejszy niż normalnie.

Ale jednym z najważniejszych objawów klinicznych rozwoju nadciśnienia płucnego jest rozwój tzw. Serca płucnego. Serce płucne - to przerostowe zmiany w prawidłowych działach serca, które rozwijają się w odpowiedzi na wpływ wysokiego ciśnienia krwi w tętnicy płucnej. Zespołowi temu towarzyszy szereg obiektywnych i subiektywnych znaków. Subiektywnymi objawami zespołu serca płucnego z nadciśnieniem płucnym będzie obecność stałego bólu w sercu (cardialgia). Bóle te znikają wraz z wdychaniem tlenu. Główną przyczyną takiego klinicznego tętniczego niewydolności serca jest niedotlenienia mięśnia sercowego podczas zaburzeniem transportu tlenu do tego z powodu wysokiego ciśnienia w kole krwi i płuc wysokiej impedancji normalnego przepływu krwi. Oprócz bólu z nadciśnieniem płucnym można również zauważyć silne i okresowe bicie serca oraz ogólne osłabienie.

Oprócz subiektywnych objawów, które nie w pełni oceniają obecność lub brak rozwijającego się zespołu serca płucnego u pacjentów z nadciśnieniem płucnym, istnieją również obiektywne oznaki. Podczas perkusji serca można określić przesunięcie jego lewej granicy. Jest to spowodowane wzrostem prawej komory i przesunięciem lewych podziałów poza normalne granice uderzeń. Podobnie, wzrost prawej komory z powodu jej przerostu doprowadzi do tego, że wzdłuż lewej granicy serca można określić pulsację lub tak zwany wstrząs kardiologiczny.

Wraz z dekompensacją serca płucnego rozwiną się oznaki powiększenia wątroby i obrzęk żył szyjnych. Ponadto, charakterystycznym objawem dekompensacji serca płuc będzie pozytywny objaw Plesh - po naciśnięciu na powiększoną wątrobę wystąpi jednoczesny obrzęk żył szyjnych.

Stopień nadciśnienia płucnego

Nadciśnienie płucne dzieli się na wiele różnych objawów. Głównymi objawami klasyfikacji nadciśnienia płucnego w stopniu zaawansowania są stopień rozwoju serca płuc, zaburzenia wentylacji, stopień niedotlenienia tkanek, zaburzenia hemodynamiczne, prześwietlenie, objawy elektrokardiograficzne.

Przyjmuje się 3 stopnie nadciśnienia płucnego: przemijające, stabilne i stabilne z wyrażoną niewydolnością krążenia.

Stopień 1 (przemijający stopień nadciśnienia płucnego) charakteryzuje się brakiem objawów klinicznych i radiologicznych. Na tym etapie obserwowane będą pierwotne i drugorzędne objawy niewydolności oddechu zewnętrznego.

Stopień 2 nadciśnienia płucnego (stabilny stan nadciśnienia płucnego) będzie towarzyszył rozwojowi duszności, która wystąpi przy nawykowym wysiłku fizycznym. Oprócz duszności na tym etapie obserwuje się akrocyjanozę. Obiektywnie zostanie określony wzmocniony apikalny impuls serca, który wskaże początek powstawania serca płucnego. Osłuchowo, w II stopniu nadciśnienia płucnego można już usłyszeć pierwsze oznaki zwiększonego ciśnienia w tętnicy płucnej - wyżej opisany akcent 2 tonów w miejscu osłuchiwania tętnicy płucnej.

Na ogół rentgen klatki piersiowej widać wybrzuszenia pętli tętnicy płucnej (ze względu na wysokie ciśnienie w niej), rozwój korzeni płuc (także ze względu na duży wpływ ciśnienia w zbiornikach o małej krążeniu płucnym). Elektrokardiogram wykryje już oznaki przeciążenia prawego serca. W badaniu funkcji oddychania zewnętrznego będą występowały tendencje do rozwoju hipoksemii tętniczej (zmniejszenie ilości tlenu).

W trzecim etapie nadciśnienia płucnego do cech klinicznych opisanych powyżej dołączono rozlaną sinicę. Sinica będzie charakterystycznym odcieniem - szarym, "ciepłym" typem sinicy. Ponadto wystąpi obrzęk, bolesne powiększenie wątroby i obrzęk żył szyjnych.

Radiograficznie, do objawów związanych z II etapem, dodano również powiększenie prawej komory widoczne na rentgenogramie. Na elektrokardiogramie nasilą się oznaki zatkania prawego serca i hipertrofii prawej komory. W badaniu funkcji oddychania zewnętrznego obserwowana będzie wyraźna hiperkapnia i hipoksemia, a także może wystąpić kwasica metaboliczna.

Nadciśnienie płucne u noworodków

Nadciśnienie płucne może rozwinąć się nie tylko w wieku dorosłym, ale także u noworodków. Przyczyną tego stanu są cechy układu oddechowego noworodka. Kiedy się rodzi, gwałtowny skok ciśnienia wewnątrznaczyniowego występuje w układzie tętnicy płucnej. Ten skok wynika z napływu krwi do otwartych płuc i początku krążenia płucnego. To właśnie gwałtowny skok ciśnienia w głównym nurcie tętnicy płucnej jest główną przyczyną rozwoju nadciśnienia płucnego u noworodków. Dzięki niej układ krążenia nie jest w stanie zredukować i ustabilizować spontanicznego wzrostu ciśnienia wewnątrznaczyniowego, przy pierwszej inspiracji dziecka. W rezultacie następuje dekompensacja krążenia płucnego i występują charakterystyczne zmiany w nadciśnieniu płucnym w organizmie.

Nadciśnienie płucne może również wystąpić po gwałtownym skoku ciśnienia w układzie krążenia płucnym. Jeśli po takim skoku system naczyń płucnych u noworodka nie dostosuje się do nowego fizjologicznego poziomu ciśnienia wewnątrznaczyniowego, może również prowadzić do nadciśnienia płucnego.

W wyniku tych działań w organizmie wystrzeliwany jest specjalny mechanizm kompensacyjny, podczas którego próbuje on zredukować zbyt wysokie ciśnienie. Mechanizm ten jest podobny do tego z występowaniem przecieków w nadciśnieniu płucnym u dorosłych. Ponieważ nowo narodzone nie nastąpiło jeszcze ścieżki perforacji zarodkowych przepływu krwi automatycznie jeśli postać nadciśnienia płucnego spowodowała duży przeciek - krew przepływająca przez nie jeszcze zaroschennoe otwór, przez który dostarczanie krwi do płodu tlenu od matki - płodowa przetrwałego przewodu tętniczego.

Obecność ciężkiego nadciśnienia płucnego u nowo narodzonego dziecka zwykle stwierdza się, gdy wzrasta wartość ciśnienia wewnątrz tętniczego płuc powyżej 37 mm. Hg Art.

Klinicznie, ten typ nadciśnienia tętniczego będzie charakteryzował się szybkim rozwojem sinicy, naruszeniem funkcji oddychania dziecka. Ponadto na pierwszy plan wysuną się objawy ciężkiej duszności. Ważne jest, aby pamiętać, że ten rodzaj nadciśnienia płucnego noworodka jest bardzo niebezpieczne dla państwa swego życia - w przypadku braku odpowiedniego leczenia noworodka śmierć może nastąpić w ciągu kilku godzin od wystąpienia pierwszych objawów choroby.

Leczenie nadciśnienia płucnego

Leczenie nadciśnienia płucnego ma na celu wyeliminowanie następujących czynników: wysokiego ciśnienia wewnątrz tętniczego płuc, zapobiegania zakrzepicy, złagodzenia niedotlenienia i rozładowania prawego serca.

Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia nadciśnienia płucnego jest stosowanie blokerów kanału wapniowego. Najczęściej z tej linii leków stosuje się takie leki jak nifedypina i amlodypina. Należy zauważyć, że u 50% pacjentów z nadciśnieniem płucnym i długotrwałą terapią tymi lekami obserwuje się znaczne zmniejszenie objawów klinicznych i poprawę ogólnego stanu. Leczenie blokerami kanału wapniowego rozpoczyna się najpierw od małych dawek, a następnie stopniowo zwiększa się do wysokiej dawki dziennej (około 15 mg na dobę). Podczas wyznaczania tej terapii ważne jest okresowe monitorowanie średniego ciśnienia tętniczego w tętnicy płucnej w celu dostosowania terapii.

Wybierając bloker kanału wapniowego, należy również wziąć pod uwagę częstość akcji serca pacjenta. Jeśli zdiagnozowana zostanie bradykardia (mniej niż 60 uderzeń na minutę), wówczas nifedypina jest podawana w leczeniu nadciśnienia płucnego. Jeśli tachykardia jest rozpoznawana ze 100 lub więcej uderzeń na minutę, optymalnym lekiem do leczenia nadciśnienia płucnego jest Diltiazem.

Jeśli nadciśnienie płucne nie reaguje na leczenie blokerem kanału wapniowego, zaleca się leczenie prostaglandynami. Leki te powodują ekspansję zwężonych naczyń płucnych i zapobiegają agregacji płytek krwi, a następnie rozwojowi zakrzepicy w nadciśnieniu płucnym.

Ponadto pacjenci z nadciśnieniem płucnym okresowo zalecali tlenoterapię. Są one wykonywane ze spadkiem ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi poniżej 60-59 mm Hg.

W celu rozładowania prawego serca zaleca się stosowanie diuretyków. Zmniejszają zatory prawej komory w zależności od objętości i zmniejszają stagnację krwi żylnej w dużym krążeniu krwi.

Ważne jest również okresowe stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Kubek innych do tego celu jest używany lek Warfaryna. Jest to pośredni antykoagulant i zapobiega powstawaniu zakrzepów. Ale wraz z powołaniem Warfarin należy monitorować tak zwaną międzynarodową normalną zależność - stosunek czasu protrombinowego pacjenta do ustalonej wartości. W przypadku stosowania warfaryny w nadciśnieniu płucnym wartość INR powinna wynosić 2-2,5. Jeśli wskaźnik ten jest niższy, ryzyko wystąpienia masywnego krwawienia jest niezwykle wysokie.

Prognoza nadciśnienia płucnego

Rokowanie nadciśnienia płucnego jest najczęściej niekorzystne. Około 20% zgłoszonych przypadków nadciśnienia płucnego powoduje śmiertelne skutki. Ważną cechą predykcyjną jest rodzaj nadciśnienia płucnego. Tak więc, kiedy wtórne nadciśnienie płucne wskutek procesów autoimmunologicznych, jest bardzo słabe rokowania rokowaniem: około 15% wszystkich chorych z tej formy matrycy w kilka lat po rozpoznaniu powoli rozwoju choroby w czynności płuc.

Ważnym czynnikiem, który może określić oczekiwaną długość życia pacjenta z nadciśnieniem płucnym, są również wskaźniki średniego ciśnienia w tętnicy płucnej. Przy wzroście tego wskaźnika powyżej 30 mm Hg i jego wysokiej oporności (brak reakcji na odpowiednią terapię), średnia długość życia pacjenta będzie wynosić tylko 5 lat.

Ponadto ważną rolę w prognozowaniu choroby odgrywa czas dołączenia objawów niewydolności serca. Przy ujawnionych objawach stopnia 3. lub 4. niewydolności serca i oznak rozwoju niewydolności prawej komory, rokowanie nadciśnienia płucnego jest również uważane za wyjątkowo niekorzystne.

Idiopatyczna (pierwotna) niewydolność płuc jest również słabym przeżyciem. Jest to niezwykle trudne w leczeniu, a przy tej postaci nadciśnienia płucnego prawie niemożliwe jest leczenie terapii czynnikiem, który bezpośrednio powoduje gwałtowny wzrost ciśnienia w krwiobiegu tętnicy płucnej. Średnia długość życia takich pacjentów wyniesie średnio tylko 2,5 roku.

Ale oprócz dużej liczby negatywnych wskaźników prognostycznych dla nadciśnienia płucnego, istnieje również kilka pozytywnych. Jedną z nich jest to, że w przypadku leczenia nadciśnienia płucnego, blokery kanału wapniowego, objawy stopniowo znika (to choroba odpowiada na leczenie), przeżycie pacjentów w progu 95%, co przekracza pięciu.